viernes, 26 de julio de 2024

LA INCULTURACIÓN ANTES DEL CONCILIO: CASOS DE CHINA Y JAPÓN

Pluries Instanterque [Acta Apostólicae Sedis XXVIII (1936), págs. 406-409].

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE
INSTRUCTIO AD EXCMUM D. PAULUM MARELLA, ARCHIEPISCOPUM TIT. DOCLEENSEM, DELEGATUM APOSTOLICUM IN IAPONIA, CIRCA CATHOLICORUM OFFICIA ERGA PATRIAM.

Pluries instanterque ab hac S. Congregatione de Propaganda Fide aliquae normae expostulatae sunt de ratione qua catholici in Iaponia se gerere debeant, quotiescumque patriae leges vel mores illis quosdam certos actus perficere imperent vel suadeant, qui a ritibus religiosis non christianis originem duxisse videantur.

In huiusmodi quaestione dirimenda in mentem revocare iuvat quae Sacra Congregatio iam ab anno 1659 sapientissima posuit principia, instructiones Missionariis impertiens:
« Nullum studium ponite, nullaque ratione suadéte illis populis ut ritus suos, consuetudines et mores mutent, modo non sint apertissime religioni et bonis moribus contraria... Fides nullius gentis ritus et consuetudines, modo prava non sint, aut respuit aut laedit, imo vero sarta tecta esse vult. Et quoniam ea paene est hominum natura, ut sua, et maxime ipsas suas nationes, caeteris et existimatione et amore praeferant, nulla odii et alienationis causa potentior existit, quam patriarum consuetudinum immutatio, earum maxime quibus homines ab omni patrum memoria assueveré... Quae vero prava exstiterint, nutibus magis et silentio quam verbis proscindenda, opportunitate nimirum captata, qua, dispositis animis ad veritatem capessendam, sensim sine sensu evellantur... ».
Missionariorum est ergo ét agnoscere et honorare Iaponensium pietatem et amorem in patriam atque fideles docere ne ceteris civibus sint in amanda patria inferiores. Quod semper a missionariis praestitum est.
   
Quoad véro actus quibus Iaponenses suum manifestant amorem erga patriam, haec notanda sunt. Agitur de illis actibus, qui, quamvis ab ethnicis religionibus primitus orti, non sunt intrinsece mali, sed per se indifferentes, neque iubentur ut religionis signa, sed tantum veluti civiles actus ad pietatem manifestandam et fovendam erga patriam, omni intentione remota compellendi sive catholicos sive non catholicos ad significandam quamlibet adhaesionem religionibus a quibus ritus illi orti sunt.

Hoc ipsae Imperii Iaponici auctoritates explicite non semel declararunt, innixae principio libertatis religiosae et illa distinctione, iam a Gubernio Iaponico statuta et promulgata, inter obsequium nempe shintoisticum nationale (ad nationalia Jinja) et cultum shintoisticum religiosum. Enimvero templa seu monumenta obsequio civili dicata a diversa pendent gubernii Administratione quam quae ritibus religiosis inserviunt. Archiepiscopo Tokiensi petenti, die 22 sept. 1932, a Ministro Instructionis Publicae utrum : « pro certo retinendum esset rationes ob quas adsistentia alumnorum scholarum huiusmodi actibus requireretur esse rationes patrii amoris et non religionis », Vices Gerens Ministri respondit: « Visitatio ad nationßlia templa seu Jinja exigitur ab auditoribus scholarum superiorum et ab alumnis scholarum mediarum et primariarum ob rationes quae se referunt ad programma educationis. In facti specie', salutatio quae requiritur ab agmine auditorum scholarum superiorum et alumnorum scholarum mediorum et primariarum nullum alium finem habet quam manifestandi sensus amoris patrii et fidelitatis ». Quem finem mere civilem ipsae leges de Publica Instructione confirmant, ut patet ex lege data die 3 augusti 32 anno Meiji (1899) vetante educationem religiosam impertiri vel caeremonias religiosas celebrari in scholis publicis nec non in scholis quae submissae sint legibus et ordinationibus de disciplinis tradendis et de curriculo studiorum. Ex quo licet inferre caeremonias ad Jinja, ab auctoritatibus publicis imperatas discipulis, non induere religiosam naturam.
   
Idem videtur esse tenendum de publicis caeremoniis, quae statutis diebus, auctoritatibus intervenientibus vel foventibus, ad nationalia Jinja peraguntur, cum eaedem auctoritates hanc esse suam mentem non ' semel, directe vel indirecte, affirmaverint, et haec profecto sit late diffusa persuasio cultiorum hominum Iaponici Imperii et eorum qui Iaponensium mores et animos profundius scrutati sunt.

Simili fere modo, actus qui iuxta patrios mores fieri solent quibusdam in eventibus, ut ex. gr. occasione funerum vel matrimoniorum, quamvis et ipsi originem forte habuerint religiosam, adhibentur nunc temporis a plurimis in tota Iaponia absque ulla religiosa significatione, sed tantum ut urbana ratio manifestandi benevolentiam erga propinquos et amicos; ita ut amisisse videantur intrinsecam connexionem cum ethnicis religionibus et in meros civiles mores mutati esse.
   
Cum primo hoc considerationum genere, alterum, quod sequitur, stricte coniunctum apparet. Etenim, cum persuasio late diffusa sit agi non de ritibus religiosis, sed de mere civilibus consuetudinibus, catholici, qui renuant huiusmodi caeremoniis interesse, facile incusantur, et facile ab hominibus Vel non inimicis doctrinae catholicae creduntur esse frigidi erga patriam vel ingrati et inurbani erga familiares et amicos. Valde propterea optandum videtur ut removeantur causae huiusmodi publicae opinionis falsae et iniuriosae, quae non tantum fideles iaponicos multum afflictat, sed etiam animos avertit a via salutis ingredienda.
   
Haec Sacra Congregatio, omnibus ea attentione perpensis, quae rei gravitati convenit, viris peritis consultis, perspecta temporum ac morum evolutione, considerata mente Concilii Nagasakiensis anno 1890 celebrati, attenteque voto ab Excmis Delegatis Apostolicis E. Mooney et P. Marella atque ab Ordinariis Iaponiae recentius manifestato, post maturam deliberationem in solemni consessu Eminentissimorum PP. Cardinalium Sacro Consilio christiano nomini propagando praepositorum, die 18 maii c. a. habitam, sequentes normas agendi tradendas esse censuit:
1. Ordinarii in territoriis Iaponici Imperii doceant fideles, caeremoniis, quae fieri solent ad monumenta Jinja a Gubernio civiliter administrata, annecti ab auctoritatibus civilibus (ut ex explicitis declarationibus pluries datis constat) itemque communi cultiorum hominum sensu meram significationem patrii amoris, scilicet filialis reverentiae erga familiam imperialem et patriae benefactores; ideoque, cum huiusmodi caeremoniae valorem induerint mere civilem, catholicis licere interésse eis et more ceterorum civium agere, declarata sua intentione, si quando hoc necessarium apparuerit ad falsas interpretationes sui actus removendas. 2. Iidem Ordinarii permittere possunt ut fideles, quando intersint funeribus, matrimoniis aliisque privatis ritibus in vita sociali iaponensi usitatis, participes fiant sicut ceteri (declarata, si necessarium, sua intentione ut supra) omnium illarum caeremoniarum, quae, quamvis forte a superstitione originem duxerint, ex circumstantiis tamen locorum et personarum et ex communi aestimatione nunc temporis non retineant nisi sensum urbanitatis et mutuae benevolentiae. 3. Circa iuramentum de ritibus, ubicumque in Iaponia in usu est, sacerdotes praesentes instructiones hac in re a Sacra Congregatione de Propaganda Fide datas dociles exsequantur, omni disputatione remota.
  
Quae omnia cum Summo Pontifici in Audientia diei XXV Maii a subsignato S. Congregationis Secretario relata fuissent, Sanctitas Sua dignata est rata habere, declarans Ordinarios Iaponiae normas supra datas sequi tuto posse et debere.
   
Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide, die XXVI mensis Maii A. D. MDCCCCXXXVI. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus. L. © S. f C. Costantini, Archiep. tit. Theodos., Secretarius

S. CONGREGATIO N D E L A PROPAGAND E adressée à S. Exc. Mgr Paul Marella, archevêque titulaire de Doclea, délégué apostolique au Japon, sur les devoirs des catholiques envers la patrie. 

Plusieurs fois et avec insistance, on a demandé à cette Sacrée Congrégation comment les catholiques du Japon devaient se comporter dans tous les cas où les lois et les coutumes nationales leur commandent ou conseillent d'accomplir certains actes déterminés qui paraissent avoir eu pour origine des rites religieux non chrétiens. Pour résoudre cette question, il est utile de se rappeler les très sages principes que la Sacrée Congrégation formulait dès 1659, dans ses instructions aux missionnaires, savoir:
.« Ne poussez nullement et ne cherchez d'aucune façon à persuader ces peuples de changer leurs rites, traditions et coutumes, à moins que ces choses .ne soient, de toute évidence, contraires à la religion ét à la morale. La foi ne rejette et .ne condamne les rites .et traditions d'aucun peuple, à moins qu'ils ne méritent réprobation ; au contraire, elle veut qu'on les défende et qu'on les protège. ,Et puisqu'il est dans la nature humaine que chacun estime.meilleur et aime davantage ce qui lui appartient en ,propre,. et par-de s sus tout sa nation, il ne peut exister de cause plus grave de haine et diversion que de vouloir changer les usages d'un pays, .particulièrement s'il s'agit de coutumes fondées sur les antiques traditions des ancêtres. Ceux mêmes qui .méritent d'être réprouvés, c'est pa r la réserve et pa r le silence qu'il .faut les .combattre,, plutôt .que,par les paroles, eu profitant, pour les déraciner peu à,peu .et sajis trouble, des circonstances favorables qui se ^présentent quand les esprits sont bien disposes à recevoir la vérité.»
C'est donc un devoir pour le missionnaire de reconnaître et d'estimer le dévouement et l'amour des Japonais envers leur patrie, *tet *de 'for-mer -r les .-chrétiens à ne pas être inférieurs s.ur/ce
point aux autres citoyens.
C'est .ice : qaïe les missionnaires ont toujours -'fiait.
En relación a los actos por los cuales los japoneses expresan su amor a la patria, hay que considerar lo siguiente: II s'agit ici d'actes qui, bien que tirant leur origine des antiques religions païennes, ne sont pas intrinsèquement mauvais, mais sont en eux-mêmes indifférents. Et ils ne sont pas non plus prescrits comme des actes religieux, mais seulement comme des actes civils pour exprimer et promouvoir l'amour de la patrie, sans aucune espèce d'intention de la part des autorités de contraindre catholiques ou non-catholiques à donner une adhésion quelconque aux religions dont ces rites ont tiré leur origine. Cela, les autorités japonaises elles-mêmes l'ont déclaré plusieurs fois explicitement, en se basant sur le principe de la liberté religieuse et sur la distinction déjà établie et promulguée par le gouvernement, entre l'hommage shintoïste national (rendu aux Jinja nationaux*) et le culte shintoïste religieux. Distinction dont on peut trouver une preuve dans le fait que les temples ou monuments destinés à l'hommage civil dépendent d'un ministère différent de celui dont dépendent les temples employés pour les rites religieux. Le 22 septembre 1932, l'archevêque de Tokio posait au ministre de l'Instruction publique la question suivante: « Devons-nous tenir pour certain que les raisons pour lesquelles on exige l'assistance des écoliers h ces cérémonies sont des raisons patriotiques et non religieuses ? ».

Le vice-ministre répondit : « La visite aux temples nationaux ou Jinja est exigée des étudiants des écoles supérieures et des élèves des écoles moyennes et primaires pour des raisons qui se rapportent au programme de l'éducation. Dans le cas envisagé, le salut qui est demandé aux groupes des étudiants des écoles supérieures et des élèves des écoles moyennes et primaires n'a d'autre but que d'exprimer des sentiments de patriotisme et de fidélité. » Que tel en soit le sens, purement civil, c'est ce que confirment les lois sur l'instruction publique, comme il apparaît clairement dans la loi du 3 aofit de l'an 32 du Medji (1899). Cette loi interdit de donner l'éducation religieuse ou de célébrer des cérémonies religieuses dans les écoles publiques, et aussi dans les écoles qui sont soumises aux lois et ordonnances sur les matières d'enseignement et sur le programme des études. Il est donc permis d'en conclure q*je les cérémonies devant les Jinja, imposées par les autorités publiques aux élèves des écoles, ne sont pas de nature religieuse. On devra, scmble-t-ih porter le même jugement sur ces cérémonies publiques qui s'accomplissent à des jours déterminés, avecl'intervention ou par l'initiative des autorités, devant îles Jinja nationaux. Les autorités ont, en effet, plusieurs fois déclaré directement ou indirectement que telle était leur intention ; et c'est aussi l'opinion que Ton peut dire commune des Japonais d'une certaine culture et de ceux qui ont étudié plus profondément leurs traditions et leur tempérament.

De même, les cérémonies qui se font suivant l'usage 'du -pays en certaines circonstances, par exemple à l'occasion des funérailles et de& mariages, bien qu'elles aient probablement une origine religieuse, sont pratiquées aujourd'hui dans tout Je Japon sans aucune signification religietisc, tout simplement comme une manière courtoise d'exprimer son affection à ses parents et amis. Il paraît donc bien qu'elles ont perdu leur lien intrinsèque avec les religions païennes et qu'elles se sont transformées en pures coutumes civiles.

Un autre ordre de considération qui se présente étroitement uni nu premier est le suivant : Parce que, précisément, c'est une persuasion universellement répandue qu'il s'agit non de rites religieux, mais de coutumes purement civiles, les catholiques qui se refusent à prendre »part à ces sortes de cérémonies sont facilement accusés, et ils ont la réputation, même aux yeux de personnes qui ne sont pas opposées à la doctrine catholique,d'avoir peu d'amour pour leur patrie et de manquer de politesse ou de gratitude envers leurs parents et leurs amis.

Il est donc grandement à désirer qu'om fasse disparaître les causes de cette opinion publique aussi fausse qu'injurieuse, qui non seulement attriste beaucoup les catholiques japonais, mais qui est également un obstacle à la conversion des âmes.

Cette Sacrée Congrégation ayant étudié la question avec toute l'attention que réclame sa gravité, après avoir pris conseil de personnes compétentes, tenant compte de l'évolution des temps et des mœurs, du vœu exprimé par le Concile de Nagasaki en 1890, vu le sentiment exprimé en ces dernières années par LL. EExc. les délégués apostoliques Mgr E. Mooney et Mgr P. Marella, et par les Ordinaires du Japon, après mûre délibération des Eminentissimes cardinaux préposés à la Congrégation de la Propagande dans leur assemblée générale du 18 mai de l'année courante, a cru bon de donner les règles pratiques suivantes:
1. Instruyan los Ordinarios de lugares en el Imperio japonés a los fieles sobre el hecho que las ceremonias celebradas ordinariamente en los Jinja administrados civilmente por el Estado tienen únicamente, a los ojos de las autoridades civiles (según sus declaraciones repetidas y expresadas) como a los de las personas letradas, un significado de amor de la patria, esto es, de reverencia filial frente a la familia imperial y los benefactores de la patria. Por este motivo, puesto que estas ceremonias revisten un sentido puramente civil, está pues permitido a los católicos participar y comportarse como los demás ciudadanos, pero aun así declarando explícitamente la intención que les hace actuar de tal forma, cuando esto parezca necesario para evitar falsas interpretaciones de sus actos. 2. Les mêmes Ordinaires peuvent permettre aux fidèles, quand ils assistent aux funérailles, aux mariages et aux autres rites privés en usage dans la vie social* japonaise, de participer comme les autres assistants (en déclarant, si c'est nécessaire, le motif qui les fait agir, comme il est dit plus haut) à toutes ces cérémonies d'origine vraisemblablement religieuse, mais qui ont perdu ce caractère et n'ont plus, par suite des circonstances de lieux et de personnes, et dans l'opinion commune d'aujourd'hui, qu'une signification d'urbanité et de mutuelle affection. 3. Touchant le serment sur les rites, partout où il est en usage au Japon, que les prêtres mettent docilement en pratique ce qui vient d'être établi en cette matière par les présentes instructions de la Sacrée Congrégation de la Propagande, en s'abstenant de toute controverse.

Relation de tout ceci ayant été faite au Souverain Pontife, dans l'audience du 25 mai, par le secrétaire soussigné de cette Sacrée Congrégation, Sa Sainteté a daigné ratifier les règles données ci-dessus, déclarant que les Ordinaires du Japon peuvent les suivre en toute sécurité et qu'ils le doivent.
Donné à Rome, au Palais de la Sacrée Congrégation de la Propagande, le 26 mai 1936. PEDRO Card. FUMASONI-BIONDI, Préfet. L. * S. t CELSO COSTANTINI. archevêque titulaire de Théodosiopolis, Secrétaire. 

Los Jinja (神社) son los templos sintoístas, en oposición a los Tera (寺) que son los templos budistas. Algunos entre ellos son templos nacionales en los cuales las ceremonias rituales deben ser hechas por funcionarios del Estado en circunstancias determinadas, v. g., por los oficiales que parten a la guerra o regresan de ella, por los embajadores japoneses que dejan su patria para tomar el cargo, etc. Según las declaraciones oficiales de la autoridad civil japonesa, estas ceremonias no tienen una significación religiosa, sino únicamente patriótica. 

 Plane Compertum Est [Acta Apostólicae Sedis XXXII (1939), págs. 24-26]

https://hsstudyc.org.hk/wp-content/uploads/2022/02/T155_11.pdf
  
SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE
INSTRUCTIO CIRCA QUASDAM CAEREMONIAS ET JURAMENTUM SUPER RITIBUS SINENSIBUS
Plane compertum est in Orientalium Regionibus nonnullas caeremonias, licet antiquitus cum ethnicis ritibus connexae essent, in praesentiarum, mutatis saeculorum fluxu moribus et animis, civilem tantum servare significationem pietatis in antenatos vel amoris in patriam vel urbanitatis in proximos.
   
Quapropter hoc S. Consilium Christiano Nomini Propagando, Summo Pontifice Pio XI f. r. approbante, novas super hac re annis 1935 et 1936 impertiit Ordinariis Manciuriae et Imperii laponici, iuxta can. 22, normas hodiernis rerum adiunctis magis congruentes.
Nuper vero Emi Patres eidem S. Consilio Christiano Nomini Propagando praepositi, in generali consessu, die 4 vertentis mensis Decembris celebrato, consideraverunt an aliis quoque in locis, ubi similes rerum adiunctorum mutationes decursu temporum advenisse constaret, similis agendi ratio admittenda esset.
Argumentis itaque hinc inde attente perpensis, prudentium atque experientium virorum sententia exquisita, iidem Emi Patres, quae sequuntur censuerunt esse declaranda:
1. Cum Sinense Gubernium pluries aperteque enuntiaverit omnibus esse liberum quam malint religionem profiteri et alienum esse a sua mente de rebus religiosis leges aut iussa edere ; ideoque caeremonias, quae in honorem Confucii a publicis Auctoritatibus sive peraguntur sive iubentur, non fieri animo tribuendi religiosum cultum, sed hunc solum in finem ut foveatur et expromatur in virum clarissimum dignus honor et in traditiones patrum debitus cultus : licitum est catholicis adesse actibus honoris, qui ante Confucii imaginem vel tabellam, in monumentis confucianis vel in scholis perficiuntur. 2. Ideoque non habendum est illicitum imaginem Confucii, vel etiam tabellam eius nomine inscriptam, in scholis catholicis collocari, praesertim si Auctoritates id iusserint, aut eam capitis inclinatione salutare. Si quando timeatur scandalum, declaretur recta catholicorum intentio. 3. Tolerandum ut catholici magistratus et alumni, si publicis caeremoniis adsistere iubeantur quae speciem praeseferant superstitionis, intersint quidem, dummodo, ad mentem can. 1258, passive se habeant signaque illius tantum obsequii faciant, quod ut mere civile iure haberi possit; declarata, ut supra, sua intentione, si quando hoc necessarium apparuerit ad falsas interpretationes sui actus remo vendas. 4. Inclinationes capitis atque aliae civilis observantiae manifestationes ante defunctos vel defunctorum imagines, et etiam ante tabellam defuncti, simplici nomine inscriptam, uti licitae et honestae habendae sunt.
   
Considerantes praeterea iidem Emi Patres iuramentum super ritibus sinensibus a Summo Pontifice Benedicto XIV per Constitutionem Ex quo singulari diei 11 Iulii 1742 omnibus sacerdotibus « in Sinarum Imperio aliisque ei conterminis sive adiacentibus Regnis ac Provinciis» imperatum, non plene congruere cum recentibus normis ab hac S. Congregatione datis, atque insuper idem iuramentum nunc temporis uti disciplinare instrumentum omnino esse superfluum, cum notum sit antiquas de ritibus sinensibus controversias esse pacatas, et, ceterum, missionarios et alios sacerdotes nulla indigere iuramenti coactione ut promptam filialemque praestent S. Sedi obedientiam : censuerunt dispensandum esse ab obligatione illius iuramenti, ubicumque, sive in Sinis, sive alibi illud in usu esset; firmis manentibus ceteris praescriptis Summi Pontificis Benedicti XIV, quatenus recentioribus Instructionibus non sint immutata, prae primis prohibitione super ritibus sinensibus disputandi.

Quam Emorum Patrum sententiam, Ssmo Domino Nostro Pio Prov. Div. Papae XII, ab infrascripto Cardinali huius S. Congregationis de Propaganda Fide Praefecto, in audientia diei 7 mensis Decembris relatam, Sanctitas Sua in omnibus dignata est approbare et ratam habere.

Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 8 mensis Decembris A. D. 1939, in festo Conceptionis Immaculatae B. M. V.
PETRUS Card. FUMASONI BIONDI^ Praefectus.
L. © S. 
Celsus Costantini, Archiep. tit. Theodos., Secretarius.

TRADUCCIÓN
Today, it is clear that, in the East, some ceremonies, although of great antiquity and originally connected with pagan rites, nowadays, on account of changing customs and ways of thinking, have come to have a merely social significance, out of respect for one’s ancestors…

Catholics are permitted to be present at ceremonies in honor of Confucius in Confucian temples or in schools;
Erection of an image of Confucius or tablet with his name on it is permitted in Catholic schools.
Catholic magistrates and students are permitted to passively attend public ceremonies which have the appearance of superstition.
It is licit and unobjectionable for head inclinations and other manifestations of civil observance before the deceased or their images.

Today, it is clear that, in the East, some ceremonies, although of great antiquity and originally connected with pagan rites, nowadays, on account of changing customs and ways of thinking, have come to have a merely social significance, out of respect for one’s ancestors…

https://crc-resurrection.org/liens-utiles/archives/il-est-ressuscite/n-210-juin-2020/la-contre-reforme-dans-les-missions-2-du-culte-de-l-immaculee-au-culte-du-mikado-les-marianistes-francais-au-japon.html

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Preferiblemente, los comentarios (y sus respuestas) deben guardar relación al contenido del artículo. De otro modo, su publicación dependerá de la pertinencia del contenido. La blasfemia está estrictamente prohibida. La administración del blog se reserva el derecho de publicación (sin que necesariamente signifique adhesión a su contenido), y renuncia expresa e irrevocablemente a TODA responsabilidad (civil, penal, administrativa, canónica, etc.) por comentarios que no sean de su autoría.